آدمک ها هم

زمینی شده اند

ما

خودمان را نشناختیم

آدمک ها

خودشان را فراموش کردند

.

.

.

.

.

.آدمک ها خالی تر از همیشه به آدم فکر میکنند

• آسمان برای گرفتن ماه تله نمیگذارد این ازادی ماه است که او را پایبند میکند

کلاغ

مترسک را که دید

بوسید

شادی من

سلام است که به تو میگویم و

به درختچه ی کنار پنجره ات

هزار بار میگویم

به هزار برگ و

به هزار نگاه تو .

هیچ نگو

برگ ها چنان شتاب میکنند به پاسخ

که هر چه بگویی

گم خواهد شد در همهمه ای سبز .

دیده ام که پنجره

میبندد خود را بر

جز صدای عطری برگ ها

هیچ نگو

زمان ایستاده است به پای لکنت من

و انگاه ،لبخند زنان به راه خواهد رفت که

کلمات غریب را

مثل تفاله ی سیاه چای

بیرون بریزم از دهانم و

ساده و سالم بگویم :

سلام !

-که هستی من را نقل میکند

تا سبزی برگ ها و

نگاه تو -

چه حجم کمی،

از زمان را،

می شنوم

وقتی گوشهایم را،

می سپرم به تقدیر .

جاده به انتها رسیده ،

دست هایت را به یاری ام بفرست،

ای آنکه همه جا پر از عطر توست.

وقتی از همه جا به تو میرسم,

میدانم که انتهای شعاعهای زندگی ام ,

دایره نام توست .

فکر کن !

سعی ,نکن!

همین کافیست ,

تا ستاره ای طلوع کند ,

اسمان روشن نمیشود ,

ولی

دنیایی هیجان زده ,می اندیشد ,

که, چگونه تیره شبی ,ستاره ای روشن میزاید؟؟!!

این روزا خودمم نمیدونم چرا حوصله ندارم انگارنه انگارکه سال جدیده و کلی نقشه برا امسال

کشیده بودم.هزار تا کار دارم و هزار برنامه ولی بازم احساس میکنم یه چیزی کم دارم .

دیروز داداشم میگفت :بیچاره سارا ! امسال از بس فعالیت کرده دیگه نای راه رفتن نداره

یکی بیاد از کمکش کنه از پشت میز کامپیوتر بیاردش بیرون .خلاصه کلی منو مسخره کرد .

اخه قبل از عید همش میگفتم وای که من چقد کار دارم .

انشاالله که شما اینجوری نیستید .

روزاتون شاد ,دلاتون بهاری , دوستون دارم اندازه کتری رو بخاری

دنیا دارد خودش را

به ما مینمایاند،

بگذار هر چقدر دلش میخواهد ،

من وتو را بتکاند،

خبر ندارد ،

پر از گرد خستگی خواهد شد ،

و ما پاک پاک از غبار .

در نوشتن نامم مهارت پیدا کرده ام

همچنان که تو در پراندن سنگ ,

به سمت گنجشک های کوچک و ترسان احساس من .

در شمردن روزهای رفته و نیامده مهارت دارم ,

بدین سان که تو در بازی سرگرم کننده ,

خنداندن من با دروغهای تلخت...

چیزی در درونم فرو ریخت

و اشوب دوباره اش را از سر گرفت

میترسم از حسی که درمن قدرت میگیرد

و التهاب و اضطراب مرا لحظه به لحظه بیشتر میکند

ریشه میدواند

و می گسترد خویش را